Szłam sobie dzisiaj, a właściwie kolebałam się powoli po mieście, w celu zakupienia kilku ubranek, mnóstwa słodyczy i innych. Mijały mnie gimnazjalistki w białych bluzeczkach (To co? Na fajeczkę?), licealiści z mojego dawnego liceum, wszyscy z podobnym, wypisanym na twarzy “entuzjazmem”. W ciuchlandach znerwicowani rodzice szukali czegokolwiek, co dziecko mogłoby nosić po szkole, nie narażając się na kpiny rówieśników i opierdziel od tak mi się przypomniało, jak sama po dwóch miesiącach wakacji szłam odstrzelona, w przepisowej białej bluzce do szkoły. W sumie to nawet się czasem cieszyłam, bo wakacje pod koniec troszkę się dłużą, ale ta radość nigdy specjalnie długo nie to, że nie lubiłam szkoły. Lubiłam, ale ileż to rzeczy można by zrobić, gdyby jej nie było! To nic, bo gdy narzekałam, słyszałam często “Jeszcze zatęsknisz. Pójdziesz do pracy, skończą się szkolne znajomości, skończy się niby-rygor, a zacznie się ten poważny i zatęsknisz”.Szkolnictwo obowiązkowe skończyłam już jakiś czas temu. Ba, nawet studia zdążyłam skończyć i policealną jakąś po studiach, z rozpędu, ale nie o tym post, tylko o tej obowiązkowej szkole, którą każdy jakoś robić musi. W każdym razie, mam to już za sobą, mimo iż ostatnimi czasy bardzo często śni mi się matma w liceum. Poważnie, wchodzę po dwóch – trzech tygodniach nieobecności, zupełnie nie kumam, co ludzie robią, bezwiednie przepisuję zadania z tablicy i modlę się, żeby nie być wywołaną, bo ja naprawdę nic nie umiem… Czyli właściwie powtórka z rozrywki. Nie wiem, może to jakieś wyrzuty sumienia, że w końcu się z tej matmy że to nie matma…I nie to, że nie lubiłam szkoły, bo przecież lubiłam. A przynajmniej dwa miesiące po wakacjach jeszcze ją lubiłam. Ja po prostu bardzo się cieszę, że mam to już za sobą i naprawdę nie chciałabym tam wrócić! Wiedza? Tak, mnóstwo ciekawej wiedzy i mnóstwo takiej, której albo ciekawa absolutnie nie była albo podano mi ją w sposób, który zniechęcał do dalszego rozwoju w tym na studiach też uczyłam się bardziej i mniej ciekawych rzeczy, ale większość z nich była powiązana z tym, co chcę w życiu robić i przez to była ciekawsza. Poza tym, wybrałam ją sama. I nie, nie uważam, że dziecko powinno móc wybrać czy chce się uczyć geografii czy chemii, bo mimo że fizyki nie cierpiałam, jestem dziś świadoma, że pewne jej prawidła przydają się do dziś (choćby w krzyżówkach… heheszki).Znajomości? Zostań wciśnięta do jednej grupy razem z trzydzieściorgiem innych ludzi i pokochajcie się. Owszem, przebywając ze sobą tyle czasu, tworzycie pewne więzy, tworzą się grupy, zaczynasz pewnych ludzi lubić bardziej, pewnych mniej, innych zaś serdecznie nie cierpisz. Trochę jak w pracy, prawda?Jak długo trwają takie szkolne znajomości? Z iloma osobami z klasy spotykamy się, mając lat trzydzieści? Owszem, zdarza nam się, nawet często, ale czy, jak mówiła ciocia Jeszczezatęsknisz, będzie potem o te inne znajomości trudniej? Chyba nie, zwłaszcza że masz już jakieś utrwalone poglądy na życie, na świat i możesz z pełną świadomością wybierać tych ludzi, którzy mają choć trochę podobne. No i nie wkurza Cię, że koleżanka zgłosiła się do odpowiedzi, do której Ty chciałaś pójść. Może dlatego, że nie chodzisz do odpowiedzi, a może po prostu z tego i praca-szkołaNie będę tu robić za nawiedzonego coacha, który twierdzi, że każdy z nas ma taką pracę, jaką chce mieć,jest tym, kim chce być i pracuje w takim wymiarze godzin, w jakim chce pracować, bo tak nie jest. Nielicznym się udaje, wielu z nas w pracy jest na granicy swojej wytrzymałości, ja sama zresztą pracowałam czasem (zwłaszcza na studiach, w przerwach między semestrami) w miejscach, do których obiecywałam sobie po skończeniu pracy nigdy nie chodzić i nigdy z nich nie korzystać. Jasne… Ale i tak wydaje mi się, że nawet w takiej pracy człowiek nie chce wrócić do szkoły. Nie wiem, może się sobie więc na tych biedaków z mojego dawnego liceum, biednych tym bardziej, że upał nieziemski, a wielu było w garniturach i bluzkach z długim rękawem… Nie przejmujcie się. Jeszcze jakieś kilka lat i będzie dobrze.
Odp: co sie robi kiedy uczen nie dostanie sie do zadnej szkoly. « Odpowiedź #3 : 2005-06-29, 19:44 ». Najlepiej pójść do sekretariatu i tam po prostu spytać, wtedy też powiedzą Ci do kiedy możesz złożyć papiery. Jeśli np. jesteś na liście rezerwowych to też dobrze, bo często jest tak, że większość po prostu rezygnuje i na
Porady naszych EkspertówWitam, mam pytanie odnośnie mojego synka. Leon ma 7-lat, jest bardzo mądrym dzieckiem, czyta, pisze, liczy. Nigdy nie sprawiał problemów, jest raczej cichy i spokojny. Od września poszedł do 1-klasy i z każdym dniem jest coraz gorzej. Nie chce chodzić do szkoły, codziennie rano płacze, ma biegunkę, napady duszności. Rozmawiałam z wychowawczynią na jego temat, ale ona stwierdziła, że nie ma z nim żadnych problemów. Boję się, że dziecko dostanie nerwicy. Rozmawiałam z nim czy nie ma jakiś problemów, czy koledzy go nie biją, nie ubliżają, ale on twierdzi, że nie. Sam nie jest w stanie określić dlaczego tak się dzieje. Ciągle chodzi i przeprasza nas za tą sytuację, obiecuje, że nazajutrz pójdzie normalnie do szkoły, ale na drugi dzień rano sytuacja się powtarza. Jesteśmy normalną rodziną, nie bijemy dzieci, nie wymagamy od nich żeby były najlepsze wręcz przeciwnie staramy się tłumaczyć synowi, że trzeba być normalnym dzieckiem, ze ocena 3, to nie koniec świata. Bardzo proszę o pomoc. Pytanie przesłała Pani Klaudia Witam Pani Klaudio, Przede wszystkim zastanawiam się dlaczego chłopiec przeprasza Państwa za swoje uczucia? Czy ma poczucie winy? Czy jego lęk (?) nie jest przez rodziców akceptowany? Pozytywne jest to, że tłumaczą Państwo dziecku, i "3" to też ocena i nie oznacza końca świata, tylko proszę się zastanowić nad Państwa reakcją na okazywane emocje syna. Jeśli mówicie np.: oj nie ma co płakać, uspokój się, chłopaki nie płaczą, nie przesadzaj itp., to zamieńcie Państwo te komunikaty na inne. Nazywajcie to co widzicie (widzę, że płaczesz; widzę, że boli cię brzuch), nadajcie swoim obserwacjom znaczenie (wydaje mi się, że się boisz). Proszę okazać zrozumienie i empatię, dzięki temu chłopiec poczuje się akceptowany i będzie wiedział, że ma oparcie w rodzicach. Ponadto myślę, że warto skonsultować syna u psychologa. Myślę również, że Państwa jako rodziców także, zwłaszcza, że tak jak Pani pisała problem występuje w domu, a w szkole żadnych trudności nie obserwuje się. Zachęcam do tego, ponieważ psycholog oprócz pomocy synowi przekaże Państwu wskazówki do pracy z dzieckiem w domu oraz spojrzy na sposób funkcjonowania Państwa rodziny w ujęciu całościowym. Pozdrawiam Dorota Kalinowska Portal ma przyjemność współpracować z gronem ekspertów, jednak często problemy wymagają pilnej lub dodatkowej porady medycznej. nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z zastosowania informacji zawartych w niniejszym serwisie. Zalecamy bezpośredni kontakt ze specjalistą w celu konsultacji danego problemu. Po zgłoszeniu pytania, zostanie ono po akceptacji redakcji umieszczone wraz z odpowiedzią konkretnego eksperta.
mi też już się chce do szkoły brakuje mi tych [CENZURA] lekcje (oczywiście chodzi o wygłupy ;p ) jest tak dużo znajomych z którymi nie mogę się spotkać w wakacje i szczerze powiedziawszy nie mogę się doczekać prac domowych choć w roku szkolnych ich nienawidzę a w wakacje chętnie bym je sobie odrobiła ;p
Nie spałem do 2 i znowu szedłem do toalety. A później nie wiem kiedy ale usnąłem. Obudziłem się ale trochę źle się czupem. Bolał mnie brzuch, głową i chciało mi się wymiotować. Nie miałem apetytu i liczyłem, że rodzice nie puszczą mnie do szkoły, ale puścili. Dzień przeżyłem w miarę fajnie. Wróciłem do domu i
Nie chce mi sie isc jutro do szkoly, co zrobic? 2013-01-02 23:09:08 Nie szkoda ci hajsu na papierosy? 2021-01-03 19:40:49 O ktorej ten koniec swiata, bo do sklepu chce isc 2017-09-23 18:57:50
Zarejestrowałam się w Arbeitsamt w marcu zeszłego roku ale kazali się zgłosić do Jobcenter. Od Jobcenter otrzymałam w czerwcu pomoc socjalną zaś w sierpniu AA zaproponowali abym poprosiła w polskim urzędzie o wypełnienie podania PDU i w grudniu dostałam pieniadze od AA. Płacili mi do maja ok 200 euro.
Zobacz 41 odpowiedzi na pytanie: Chce ci się iść jutro do szkoły? Pytania . Wszystkie pytania; Sondy&Ankiety; Kategorie . Szkoła - zapytaj eksperta (1894)
Zobacz 4 odpowiedzi na pytanie: Komu chce sie isc do szkoly bo mi sie nie chce! Pytania . Wszystkie pytania; Sondy&Ankiety; Kategorie . Szkoła - zapytaj eksperta (1896)
Być może zmienił się ktoś z obsługi lub dziecko nie dogaduje się z rówieśnikami. W “karierze przedszkolnej” zdarzają się gorsze chwile i momenty, gdy dziecko nie chce chodzić do przedszkola, jednak gdy trwają zbyt długo, zawsze warto poszukać źródła problemu. Sprawdź też:
bw4i. otfu65umyc.pages.dev/34otfu65umyc.pages.dev/13otfu65umyc.pages.dev/52otfu65umyc.pages.dev/98otfu65umyc.pages.dev/6otfu65umyc.pages.dev/48otfu65umyc.pages.dev/74otfu65umyc.pages.dev/84
nie chce mi sie isc do szkoly
